|
Audycja pt. "Apokalipsa Miłości" w Eterycznej Akademii Sztuki — rozmowa Marka Jaromskiego z żoną Mariusza Milskiego — Bożeną, o pracy literackiej poety i wspólnym ich życiu — przeplatana Jego wierszami i muzyką m.in. - piosenką Grzegorza Tomczaka pt. "Niebieska muzyka" — nadano w dn. 25.08.2003r.
Spis wierszy
Wiersze Nowe. Wola konieczności. Stworzyć to ! poezję zupełną prześwitywania płodów genesis przez okrąg magmy — wywodząc światło coraz wyraźniej, aż do kryształu oblicza rzeczy. Odsłonić byt. Przejść przez ogrody Prawa człowieka unaczynione potem nadziei. — Rozpościerają się o poranku drżeniem zapachu strzelistych alej.
*** Ja, poeta pojąłem ziemską kobietę. Ja, poeta, nie jestem wielki. Jestem rękawem bluzeczki, którą włożyła do ślubu.
Słowo O mistyce eschatologicznej Wiedza radosna o skończeniu bytu, jak tęcze mostów wzbija się na ostrołukach czystości — otworzenia się i sposobach łaski. Nie jest myślą i nie jest uczuciem. Jest przeniknięciem i trwanie, oświeceniem — i światłością. Gdzie wszystko co unosi się na wietrze zbawienia jest niezniszczalne — a przez to możliwe.
Z cyklu /czas apokalipsy/. Ale przyjdą — Tak. Przyjdą bohaterowie, poeci — zamawiacze bogów,— gdzie się zwija i rozpręża w konwulsjach bankrutujące widmo słonecznego świata — na przeciw wszystkim gadającym pięknie o Jedno wycie przed czasem : Za Późno : — tej robaczliwej maszyny, która nie rozumie zwykłego przemijania tysiąca pokoleń, ze wszystkimi swoimi cudami zdechłymi. Tylko się Ziemia zwija i rozpręża, jak ogromna dżdżownica z wejrzeniem kobiety ; a to wypływa z tego. że nie wiemy gdzie powstaje konkretne, ostre światło szczęścia — to samo w tym samym — Człowieka Natury. Więc morze i ziemia sprzyjają nam bardzo, i spokój jest w każdym wiatrolistnym drzewie ; ostatnie słowo wpisało się w Niego.
Wiersze Nowe. Obecność Pewnej niespodziewanej nocy rozpisałem osiem metafizycznych wierszy ze światłości uczuć. Kładłem się spać późnym świtem więcej niż szczęśliwy, więcej niż zmęczony, mniej niż realny. Ubłogosławiony.
Z cyklu /Opętanie /. Błogosławieństwo o kolorach Na liściach igra Bogopochodny promień — pochłania nas zwycięsko nurt błogosławiony. Niech was porazi błogosławieństwo światłości kremowo-różowej, w ożywiającym tchnieniu klarownie ciemne i szare, niech was nawiedzi błogosławieństwo przenikliwie niebiesko-stalowe! — gdy rośnie nieobliczalnie ten pejzaż utkany z białości, zieleni, nadziei...
Wiersze Nowe. Ta oczywistość. Przybijcie mnie do ściany zakneblujcie, abym z radości nie uciekł od siebie, ciśnijcie mnie przez gwoździe powietrza Bo żyje Bóg ! cały w swym Jestestwie, i dlatego może, w każdym prochu chwili przyjść tutaj do mnie w gości.
Z cyklu / Opętanie /. Brzemię. Wiosna zstępuje, znowu, nad łąkami - i łabędzie - śniące polatują. Także, w symetriach miasta otwierają się domy ożywione nadzieją nowego, i kwiaty porozumiewają się ukradkowo, w gniazdach balkonów, o czystości słońca. Wzrasta niepowstrzymanie pęd do radości u ludzi i zwierząt; że jeszcze się czuwa i pochwytuje niebłahy przecież płomień żywego istnienia- z sekundy na sekundę do ostateczności... ---------------------------------------------------------- Lecz ja, spoczywam w zaułku mojego serca nieobecny temu- pod pylonami przeznaczenia, i jak przygwożdżony, wypatrując wzniosłego wyzwolenia z wymiarów kryształowej góry: położonej na obraz i podobieństwo zżerającego mnie Mitu.
Poezje Wyjścia. Miary zbawienia. Dzisiaj już kamienie... Dzisiaj, dzień śpiewa o tym, splątanie nocy pogłosem nadziei — Prostują się drogi wezwanego Miejsca, którym jest Człowiek, aniołowie Ziemi wędrują spieszniej do swoich przeznaczeń, — na prawomocnie posiadanym świecie, i w jednej materii, bliskiej, jak Chrystus — Obecny pielgrzymom odkupienia, — przez świętą miazgę niewypełnienia się, niespełnienia i topór pouczeń historii. Tak wędrujemy w bogomyślny sens: — Przez wyczucie i zrozumienie ostatecznych wartości i celów do jedności z Drogą, Prawdą i Życiem, Przez m i ł o ś ć na Ziemi do nieziemskiej miłości, Przez d o b r o ć na Ziemi do dobroci Nieba, Przez w e s e l e , p r a w o ś ć i w o l n o ś ć na Ziemi Synów Bożych do wesela, prawości, wolności zbawionych i uwielbionych, I przez s p r a w i e d l i w o ś ć na świecie do sprawiedliwości Królestwa Niebieskiego, Przez p o k ó j ziemski do odwiecznego Księcia Pokoju, Przez d o s t a t e k dóbr ludzkiego świata do obfitości Niebieskiej Ojczyzny, Przez c h w a ł ę Ziemi Synów Bożych do chwały Nowego Jeruzalem. — Tak wędrujemy w bogomyślny Sens Miarą zbawienia.
Wiersze Nowe. Przewodność. Boże mój, powiedz mi, dlaczego te ludzkie strzępy, — do kresu stanowienia się jeszcze obolałego człowieczeństwa — doświadczasz przywilejem niezniszczalności. Szpikulcem jestem, towarzyszem rozwijania się piekła i raju, — wygnany nawet z kamienisk ciężaru własnego serca. ------------------------------------- Odpowiedział powstając, masz być śpiewakiem Bożej Prawdy na ten przedział czasu.
Wiersze Nowe. Kto, co To nie Kościół
zostanie na marginesie
i nie świat zostanie na marginesie,
tylko grzeszni ludzie
pozostaną,—
ale tych,
znowu Chrystus miłośnie ukochał —
w jednym świecie,
i w jednym Kościele.
Hosanna
Hosanna
Hosanna
Pieśni. XXX. Z ciemności nas weźmiesz z jęku, z pustyni, z ziemi ogołoconej z wszelkiego bogactwa do siebie, w głąb
siebie samego.
22 VII - 16 VIII 83
Ci, którzy nie chcą być z tego świata, królestwo ich nie jest z tego śmietnika; bez Boga, są jak ślepe szczenięta rzucone do kloaki. Przez jeden czas, przez cały, jeden czas, nawet mizerne słońce, w oddali zapadłe, nie może przedrzeć się, przez obnażone konary i gałęzie drzew; wszystkiego półtrupie skinięcie. Ale, gdy mija czas, jeden! zwój Księgi wyroków — przechodząc tam powiesz: rozkosz, rozkosz. Taki jest naprawdę.
Znaki. X. Wierność. Do objawień swoich wybiera Pan słabeuszy, gnojków i tchórzy, tych kochających bez opamiętania, Prawdę; jak wybrał mnie. 27, 28 XII 82.
G.L. / ps. poety-Grzegorz Lach /
Wiedza i łaska Mówił mi, a ja słyszałem Jego słowa: będzie Apokalipsa, ale Apokalipsa Miłości i Miłosierdzia, Radości i Przebaczenia. Przebaczenia.
|
