(1862-1949), polski historyk i historiozof, profesor na Uniwersytecie Wileńskim (1920-1929). Specjalizował się w dziejach Europy Środkowej i Wschodniej. Pisywał na łamach wielu pism katolickich: Przegląd Powszechny, Niedziela, Ateneum Kapłańskie. Autor m.in. podręczników historii Polski: Dzieje Polski (1902), Dzieje narodu polskiego (1905); prac historiozoficznych: Polskie Logos a Ethos (1921), O wielości cywilizacji (1935), Kościół jako polityczny wychowawca narodów (1938), Rozwój moralności (1938); prac poświęconych różnym społeczeństwom: Cywilizacja bizantyńska (1973), Cywilizacja żydowska (1974).