Przesłanie

Spis wierszy

• Wiersze Nowe.  Obecność.

  Pewnej niespodziewanej nocy

• Z cyklu /W innym wymiarze/. Summa.

  Ziemia ożywiona,

• Z cyklu /W innym wymiarze/.  Zdarzenia.

  Moi bogowie skrzą się na mych oczach

• Wiersze, które powinny być napisane.
  Nie umiem nie pisać wierszy —

• Poezje Wyjścia. Don  Kichot.
  I.
  Na plecach, na klęczkach
  II.

• Wiedza i łaska
  Doświadczenia duchowe jednostek ludzkich

• Z cyklu / W innym wymiarze /. Zdarzenia
  Moi bogowie skrzą się na mych oczach

• Słowo 
  o mistyce eschatologicznej
  Wiedza radosna o skończeniu bytu,

• Wiersze Nowe.  Wola konieczności
  Stworzyć to !

• Wiersze Nowe.  Dobrzy poeci
  Dobrzy poeci mażą się w tej glinie

Wiersze, które powinny być napisane.

Nie umiem nie pisać wierszy —
to dla mnie nakaz Boży
i odruch bezwarunkowy.
Wszystko przemieniam w poezję.

                  1 kwietnia 1995 g. 2:23
 

Poezje Wyjścia. Don Kichot.

I.

Na plecach, na klęczkach
uniósł — samojeden
"zwierciadło i kwintesencję"
wszelkiego rycerstwa.

II.

Wiedza i łaska.

Doświadczenia duchowe jednostek ludzkich
ich historyczne zdobycze,
wiedza i łaska się zsumują.

Wszyscy dla każdego
każdy dla wszystkich.
Taki jest skarbiec
duchowy ludzkości
skonstruowany przez Boga.

Nie tylko, że Bóg nie skonstruował
substancjalnego piekła
ale przeciwnie skonstruował
skarbiec duchowy ludzkości
i taka jest ostateczna prawda
o Bożym piekle.

Piekło od Boga
to tylko ciemne strony
wielkiej Spirali światła i ciemności —
ciemne strony drogi.

                  2 sierpnia 1992

Z cyklu /W innym wymiarze/. Zdarzenia

Moi bogowie skrzą się na mych oczach
podmuchami złotego pyłu —
i przybywają
w dreszczu rozumnym
piękna
wszystkich owoców roku.

Idę i przechodzę bez goryczy
podniesiony słodkim przeczuciem;
gdyż najdzielniejsi z nich
i najdobrotliwsi —
o prześwietlonych promieniami ciałach
są mymi przyjaciółmi.

Łączymy się znów, w korowodzie
spojrzystych powiewów
Ducha Ziemi,
poddającego nam
radośnie,
już wyzwoloną od niedoskonałości,
upragnioną materię
i historię ludzką…

——————————————————

Lecz zanim skończył pisać swój wiersz
został porwany
do sprzyjających mu zawsze
Nowych Ogrodów,
aby był żywym świadkiem
nadziei.

Słowo
o mistyce eschatologicznej

Wiedza radosna o skończeniu bytu,
jak tęcze mostów
wzbija się na ostrołukach
czystości — otworzenia się
i sposobach łaski.

Nie jest myślą i nie jest uczuciem.
Jest przeniknięciem i trwaniem,
oświeceniem —
i światłością.

Gdzie wszystko co unosi się
na wietrze zbawienia
jest niezniszczalne —
a przez to możliwe.

Wiersze Nowe. Wola konieczności.

Stworzyć to !

poezję zupełną

prześwitywania

płodów genesis

przez okrąg magmy —

wywodząc światło

coraz wyraźniej,

aż do kryształu

oblicza rzeczy.

Odsłonić byt.
 

Przejść przez ogrody
Prawa człowieka
unaczynione
potem nadziei. —

Rozpościerają się

o poranku

drżeniem zapachu

strzelistych alej.

Wiersze Nowe. Dobrzy poeci.
 

Ujęcie :

„Cóż będę czynił w tak strasznym boju,

wątły, niebaczny, rozdwojony w sobie ?".

Mikołaj Sęp Szarzyński, Sonet IV.

 

Dobrzy poeci mażą się w tej glinie
nieodpartego dzisiaj
nacisku krzyku —
nawołując się coraz zawilej,
Jak gdyby chcieli ukryć wiadomości
rzężące w gardłach ptaków.

Czy, nie z żywego to mięsa
wierteł oczu
rozprzężają i wioną
do ognia pomroki !
swój lęk,
lęk powyżej wytrzymania ? —
podobni w tym do zasypanych
w labiryncie piwnic
zburzonego miasta, — kiedy w mętliku
przecież narzuconego tylko czasu
wymacują i opukują
spieczonymi gorączką rytmami
wciąż nowe obręcze upadku.

Nierząd i bezwład konsystencji formy
otorbia, maskuje, wytrawia
szpikulce treści
o dziurach
bytu.

Dobrzy poeci, w tym wszystkim
stają się coraz piękniejsi, —
choć w nieskończoność można nastrajać warianty
mozaiki miazgi, ingrediencyj magmy.
A jednak — potrzebną jest rzeczą
łączyć do jedności piękno i grozę :
jako zadatek sił
do ich rozwiązania.